به پائیزم زدم عـطر بهاری خـراسان را            به امیدی که فروردین کند مهر تو آبان را

خراسان دل ما تـشنۀ باران لطف توست            که حاصل خیز کردی با قدم‌هایت بیابان را

خنک شد از نسیم لطف تو شب‌های تابستان            بهاری کرد گرمای حریم تو زمستان را

به شوق خواندن ابیاتی از مدح و ثنای توست            تورّق می‌کنم هر روز اگر که چند دیوان را

چنان بودن کنار پنجره فولاد شیرین است            که بیماران نمی‌خواهند در آن عرصه درمان را

جواب هر یک ما از جوار تو سه بار آمد            که تنها دیده باشیم از تو الطاف سه چندان را

غبار کـفـشداری‌های تو حـکـم طلا دارد            کسی ارزش نداده این چنین اجناس ارزان را

پس از مشهد به سمت کربلا رفتیم و لطف تو            برای ما رقم زد بهترین آغاز و پایان را